کتاب مائده های زمینی

مائده‌های زمینی، شاهکار آندره ژید نویسنده ی بزرگ فرانسه است که نخستین بار در سال ۱۸۹۷ میلادی در پاریس منتشر شد.

این کتاب در ستایش شادی، شوق به زندگی و غنیمت شمردن لحظات است.
آندره ژید در این کتاب خداوند را در همه ی موجودات هستی متجلی می‌بیند و آزادانه و برخلاف قید و بندهای مذهب، عشق به هستی را مترادف عشق به خداوند می‌داند. او کتابش را «ستایشی از وارستگی» می‌نامد.
با وجود اینکه این کتاب از آثار دوره ی جوانی نویسنده است، وی تقریباً تمام آنچه را که می‌توان فلسفه ی وی نامید، در آن گنجانده و هرچه بعدها نوشته در تعقیب اندیشه‌هایی است که در این کتاب بیان گردیده؛ یعنی امتناع از هر گونه علاقه و وابستگی و ستایش شور و عشق و نگاهی هر لحظه نو به تمام جلوه‌های هستی.
ریشه ی اندیشه‌های این کتاب را در کتاب مقدس و نوشته‌های نیچه، فیلسوف و شاعر شهیر آلمانی باید جست. نشانه‌هایی از تاثیر ادبیات مشرق زمین نیز در آن دیده می‌شود. او در این کتاب چنین استدلال می‌کند که تمام امیال طبیعی، سودمند بوده و مایه ی تندرستی است و بدون این امیال، زندگی لطف خود را از دست می‌دهد.

هرچند ژید خطر افراط کاری را به خواننده ی کتاب خود هشدار می‌دهد و در آخر از او می‌خواهد:
” کتاب مرا به دور بینداز، مگذار متقاعدت کند! گمان مبر که حقیقت تو را کس دیگری می‌تواند برایت پیدا کند… به خود بگو که این کتاب هم چیزی نیست، مگر یکی از هزاران شیوهٔ رویارویی با زندگی. تو راه خویش را بجوی! “